انواع فونداسیون
فونداسیون‌ها از لحاظ عمق به دو دسته‌ی سطحی و عمیق تقسیم‌بندی می‌شوند. فونداسیون‌های سطحی نیز از لحاظ شکل ظاهری شامل انواع زیر می‌باشند:
- فونداسیون منفرد: فونداسیون تکی یا منفرد یا شالوده‌های مجزا که رایج‌ترین نوع فونداسیون برای شالوده‌ها می‌باشند فونداسیون‌هایی بوده که برای یک ستون تک ساخته می‌شوند. شکل این پی‌ها اصولا به صورت مربعی است. از این پی در ساختمان‌های شهری کمتر استفاده می‌شود.
- فونداسیون مرکب: فونداسیون مرکب زمانی ساخته می‌شود که دو یا چند ستون آنقدر به هم نزدیک باشند که فونداسیون منفرد آن‌ها با یکدیگر هم‌پوشانی داشته باشد؛ به عبارت دیگر این نوع فونداسیون ترکیبی از فونداسیون‌های مجزا می‌باشد، اگرچه در طراحی با یکدیگر متفاوتند. شکل این نوع فونداسیون به صورت مستطیلی بوده و بار دو یا چند ستون را تحمل و مهار می‌کنند.
- فونداسیون نواری: فونداسیون‌های نواری شالوده‌هایی هستند که می‌توانند بار یک ردیف ستون را تحمل و مهار کنند. از این پی‌ها معمولا در ساختمان‌های شهری زیاد استفاده می‌شود و در سوله‌ها هم اگر خاک مقاومت پایینی داشته باشد می‌توانیم از پی نواری استفاده کنیم.
از این فونداسیون‌ها در خاک‌هایی که امکان جاری شدن آب بر روی لایه‌ی باربر خاک وجود دارد نباید استفاده کرد زیرا ممکن است منجر به فرسایش و روانگرایی گردد.
- فونداسین گسترده: فونداسیون‌های گسترده شالوده‌هایی هستند که به طور کامل در تمامی سطح ساختمان پخش شده تا بارهای سازه‌ای ناشی از ستون‌ها و دیوارها را تحمل نمایند. این نوع پی در زمانی که بارهای ستون‌ها و دیوارها بسیار زیاد است و همچنین در ساختمان‌های بلند مرتبه، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در قسمت‌هایی از سوله که تجهیزات سنگین داریم یا تعداد ستون‌های داخلی سوله‌ها زیاد می‌شود نیز از این نوع پی استفاده می‌کنند.
این نوع فونداسیون برای خاک‌های منبسط شونده که ظرفیت باربری آن‌ها برای اجرای فونداسیون‌های نواری کمتر است، مناسب است.
از این نوع فونداسیون‌ها در مکانهایی که سفره‌ی آب زیرزمینی بالاتر از سطح باربر خاک قرار دارد، نباید استفاده کرد به این دلیل که استفاده از آن‌ها در این شرایط ممکن است منجر به فرسایش و روانگرایی خاک گردد.