صنعت ساختمانسازی مدام در حال پیشرفت است، از این رو باید رویکردی داشته باشد که بتواند نیاز جمعیت رو به رشد جهان را پاسخ بدهد. همچنین نیاز گسترده و روزافزون جامعه به ساختمان و مسکن، ضرورت استفاده از سیستمهای ساختمانی و مصالح جدید به منظور افزایش سرعت ساخت، سبکسازی، افزایش عمر مفید و نیز مقاوم نمودن ساختمانها در برابر زلزله را بیش از پیش مطرح ساخته است. این صنعت مهم میبایست ویژگی بیشترین بازدهی در کمترین زمان ممکن را در خود داشته باشد و در کنار سرعت بالا باید دارای کیفیت، استحکام، زیبایی و خلاقیت هم باشد.
در این راستا ارتقاء سطح علمی و تخصصی جامعه مهندسی کشور و آشنایی با سیستمها و مصالح جدید ساختمانی به منظور کاربردی کردن این سیستمها، امری اجتناب ناپذیر است. حل مشکلاتی نظیر زمان طولانی اجرا، عمر مفید کم و یا هزینه زیاد اجرای ساختمانها در بخش مسکن نیازمند ارائه راهکارهایی به منظور استفاده عملی از سیستمهای ساختمانی نوین و مصالح ساختمانی جدید، جهت کاهش وزن، کاهش زمان ساخت، دوام بیشتر و نهایتا کاهش هزینه اجرا میباشد.
به همین منظور فناوریهای زیادی برای رسیدن به این مهم ابداع شده که برخی از آنها اساسا باعث بهبود و پیشرفت این صنعت شدهاند. فناوریهای نوین ساختمانی یکی از ویژگیهایی است که برای کمک به صنعت ساخت و ساز به وجود آمده و مهندسان و معماران با استفاده از آنها هیچ محدودیتی برای ساخت و خلق ساختمانهای جدید ندارند. با به کارگیری این فناوریها میتوان ساختمانهای هر چه زیباتر، با کیفیتتر، متنوعتر و سریعتر ساخت بعلاوه این اقدامات از ضروریات توسعه پایدار محسوب میشوند و این تلاشها در دراز مدت موجب کاهش دور ریز مصالح ساختمانی و بالتبع تامین ضرورتهای زیست محیطی، بهینهسازی ساخت، افزایش تولید مسکن در کشور و رسیدن به شرایط اجرایی مطلوب خواهد شد.
فناوری های نوین ساختمانی
فناوریهای نوین ساختمانی در واقع مجموعهای از متدهایی است که به کاربردهای فناوری در صنعت ساخت و ساز پرداخته و با ایجاد فرصتهای بهتر به بهبود عملکرد پروژههای ساختمانی میانجامد. در زیر به مواردی چند از ویژگیهای فناوریهایی که کاربرد و کارایی آنها در صنعت ساخت و ساز ثابت شده است میتوان اشاره کرد:
- استفاده از تکنولوژیهای نوین در ساختمانسازی باعث افزایش بهرهوری این صنعت به میزان ۳۰ الی ۴۵ درصد شده است که آمار بسیار چشمگیری است.
- فناوریهای نوین ساختمانی کمک میکند که کیفیت مصالح و مواد استفاده شده در ساخت و ساز پیشبینی شود و بهترینها برای کار مورد استفاده قرار گیرند.
- استفاده از فناوریهای نوین ساختمانی باعث عدم هدر رفت منابع طبیعی میشود و به همین جهت از سوی نهادهای مختلف مورد پسند واقع شده است. همچنین نقش مصالح ساختمانی در مصرف انرژی بسیار پررنگ بوده و بایستی به آن توجه ویژهای شود.
- فناوریهای نوین و ماشینی در صنعت ساختمانسازی باعث بهبود کیفیت، افزایش سرعت کار، صرفهجویی در هزینهها و استفاده از دیگر مزایا میشود.
- شبیهسازی الکترونیکی یکی از فناوریهایی است که باعث بهبود عملیات، افزایش ایمنی و کیفیت و کم کردن هزینهها میشود.
سیستم سازه بتنی قالب تونلی
سیستم بتنی معروف به قالب تونلی، یکی از روشهای به کار گرفته شده برای اجرای ساختمانهای با سیستم دیوار باربر و سقف بتنی است. از آنجایی که در این سیستم اجرای قالب بندی سقف و دیوار به صورت سلولی و همزمان انجام میگردد، به نام تونلی معروف شده است. در سیستم اجرای تونلی، دیوارها و سقفهای بتن مسلح به صورت همزمان آرماتوربندی شده و قالب بندی و بتن ریزی انجام میشود. این روش، همچنین علاوه بر افزایش سرعت و کیفیت در اجرا، عملکرد سازهای و رفتار لرزهای مجموعه سازه را به لحاظ یکپارچگی اعضا و اتصالات آنها به نحو چشمگیری بهبود میبخشد. به طور خلاصه تجربه زلزلههای گذشته رفتار مناسب سازه این ساختمانها را نشان داده است.
قالبهای مورد استفاده در سیستم قالب تونلی، تقریبا به اندازه ابعاد فضاها هستند. همچنین برای قالب بندی یا قالب برداری، نیاز به تبدیل آنها به ابعاد کوچک نیست و با همان ابعاد اوليه و به صورت یکپارچه از فضا خارج میشوند. خروج قالب تونلی تعبیه شده، پس از بتنریزی دیوار و سقف و گیرش اوليه بتن، با فاصله دادن قالبها از جدارهايی که بتنریزی شدهاند و با حرکت افقی روی چرخ یا غلتک صورت میگیرد. جدارهایی که با استفاده از این روش اجرا میشوند، جدارهای اصلی داخلی و جدارهای خارجی هستند.
در ساختمانهايی که سیستم قالب تونلی اجرا شده، در برخی موارد، برای افزایش سهولت و سرعت اجرا، اجزای غیرسازهای مانند دیوارهای جداکننده، پله و پنلهای نما به صورت پیشساخته به کار گرفته میشوند که پس از تکمیل فرایند ساخت سازه اصلی به آن متصل میشوند. البته این امر در مورد سازه پلهها توصیه نمیشود.
با به کارگیری روشهای مدیریت صحیح در اجرا و با استفاده از فناوریهای روز در استفاده از تکنولوژی جهت تسریع گیرش و افزایش مقاومت بتن، میتوان سرعت اجرا را به طور چشمگیری افزایش داد.
در حال حاضر، با استفاده از روش قالب تونلی، انبوهسازان با برنامهریزیهای ویژه، یک طبقه را در دو روز اجرا میکنند و مجتمعهای مسکونی بزرگ را میسازند.
از معایب این روش، میتوان به محدودیت در طراحی فضاهای داخلی اشاره کرد و لازم است طراحی بر طبق محدودیتهای اجرا در خصوص ابعاد قالب و قالبگذاری انجام شود.
اجزای قالب تونلی
- پانل افقی: همان قالب سقف است.
- پانل عمودی: قالب دیوارها میباشد.
- جک مورب: این جک علاوه بر افزایش مقاومت قالب تونلی به عنوان تنظیم کننده وضعیت قالب سقف به کار میرود و از آن برای اجرای خیز منفی در سقف استفاده میشود.
- پایههای تراز کننده: از این پایهها برای دادن ارتفاع به قالبها استفاده میشود.
- چرخهای قالب: برای حرکت دادن قالب است.
- براکتها: براکتها محلی برای گذاشتن ابزار کار و همچنین عبور و مرور کارگران میباشد.
- قلاب اتصال: از آن برای اتصال دو قالب L شکل از ناحیه سقف استفاده میشود که البته برای اتصالات دیگر هم کاربرد دارد.
- قلاب سقفی(شاهین): از آن برای حمل قالبها توسط تاور استفاده میشود که در سقف و مرکز ثقل قالب نصب میشود.
- لندینگها: محلی برای قرارگیری قالبهای برون کشیده شده از زیر بتن که آمادهی حمل توسط تاور میباشند. در برخی از موارد به عنوان محلی برای عبور و مرور کارگران نیز به کار گرفته میشود.
- سولجرها: سولجرها قسمتی از بدنه قالب تونلی است که به شکل تیرآهن میباشد و وظیفهی آن جلوگیری از شکم انداختن قالب میباشد.
- ناودانیها: تنظیم و انتقال بار افقی بین دو قالب مجاور
- رامکا: نوارهایی به ارتفاع ۱۰ سانتیمتر و به طول و عرض دیوار که از آن جهت قالب گذاری و قالب برداری سریع استفاده میشود.
- نگهدارندههای قالب رامکا: این نگهدارندهها قالب رامکا را در ارتفاع مورد نظر و با تامین عرض لازم برای آن نگه میدارند.
- بولت و مهره: به دلیل اینکه بتن قبل از گیرش یک سیال به حساب میآید بنابراین فشار زیادی را به قالب وارد میکند و باعث دور شدن و حرکت قالبها میشود بنابراین برای جلوگیری از این حرکت و تحمل فشار از بولت و مهره استفاده میشود.
- مخروطیها: مخروطیها قطعات فلزی هستند که در بین دو قالب بوسیله بولت و واشر قرار میگیرند و وظیفه آنها این است که اجازه ندهند قالبها که بوسیله بولت و واشر به شدت تحت فشار هستند بیش از اندازه به هم نزدیک شوند نام آنها بخاطر شکل مخروطی آنها است و شکل آنها برای سهولت در بیرون آمدن از میان بتن دیوار اینگونه انتخاب شده است.
نکته جالب توجه این است که به راحتی میتوان این اجزای تشکیل دهنده قالب تونلی را به صورت چندین بار مصرف و به تعداد دفعات بسیار بالا (تا حدود هزار مرتبه) استفاده کرد. ولی باید توجه داشت که باید در حفظ و نگهداری این اجزا و قطعات دقت لازم به عمل آید. همین خصوصیت باعث میشود که هزینههای ساخت ساختمانها پایین بیاید.
مراحل اجرای سیستم قالب تونلی
بطور خلاصه توالی اقدامات اجرای سازه در روش قالب تونلی به ترتیب زیر میباشد:
- آرماتوربندی و قالببندی فونداسیون.
- نقشهبرداری جهت پیاده کردن دقیق محل دیوارها در فونداسیون.
- آرماتوربندی ریشههای فونداسیون
- بتن ریزی فونداسیون
- آرماتوربندی قسمت عمودی دیوارها
- اجرای رامکا
- بتنریزی رامکا
- تکمیل آرماتوربندی دیوارها
- تعیین خط تراز در روی رامکا جهت مشخص کردن تراز دیوارها و تراز تجهیزات برقی مانند کلید و پریز
- نصب قوطیهای کلید و پریز و لولههای برق ( طبق ضوابط اعلام شده در بخش تاسیسات برقی)
- قالببندی بازشوهای دیوارها
- پیشبینی غلافهای تاسیسات مکانیکی در دیوارها
- حمل و استقرار قالبهای تونلی
- اتصال قالبهای مجاور از طریق تای بولتها و استقرار همزمان قالبهای خارجی و ثابت نمودن تای بولتها
- تنظيم قالبها توسط پیچهای تنظيم زیر قالب و سقف
- اتصال نیم قالبها در محل درز زیر سقف به یکدیگر
- آرماتوربندی مش زيرين سقف
- اجرای قالببندی بازشوها و غلافهای تاسیساتی و برقی در سقف
- لولهکشی برقی در روی سقف و نصب محل چراغهای سقف (طبق ضوابط اعلام شده)
- اجرای مش دوم سقف
- نصب قالبهای کناری سقفها
- اجرای رامکا
- بتنریزی دیوارها و سقف به طور همزمان (پیشبینی تخته روی سقف و دستگاه ویبره قبل از عملیات بتن ریزی ضروری میباشد.)
الزامات بتن ریزی در سیستم قالب تونلی
بتنریزی باید یکنواخت باشد تا امکان جداشدگی در اجزای بتن به وجود نیاید. بتن در لایههای افقی با ضخامت مساوی ریخته شده و هر لایه باید به طور مطلوب متراکم و سپس لایه بعدی ریخته شود. ضخامت لایهها تابع اندازه و شکل قالب تونلی، روانی بتن، فاصله میلگردها و روش تراکم است. حداکثر ضخامت لایه بتن به ۰.۶ متر و حداقل آن به ۰.۱۵ متر یا سه برابر اندازه سنگدانه (هر کدام بزرگتر بود) محدود میشود.
بتن ریزی سیستم قالب تونلی باید مستمر بوده و لایه جدید قبل از سخت شدن لایه قبلی ریخته شود تا پیوستگی بین لایهها تأمین گردیده و از بروز صفحات ضعیف یا درز سرد پرهیز شود. در مواردی که میلگردها کم تراکم باشد می توان از لولههای آویز یا شوت قائم برای بتن ریزی استفاده کرد. قطر لولههای مورد استفاده باید حداقل ۸ برابر اندازه بزرگترین سنگدانه و در پایین (بعد از ۲ یا ۳ متر) کاهش داده و حداقل ۶ برابر قطر بزرگترین سنگدانه منظور شود.
هنگام بتن ریزی، برای جابهجایی بتن مازاد روی سقف به جهت آسیب ندیدن لولههای برق از پارو به جای بیل استفاده گردد.
انواع قالبهای مورد استفاده سیستم قالب تونلی
در این سیستم، پنج گروه قالب وجود دارد:
- قالبهای شالوده.
- قالبهای مجموعه دیوارهای داخلی و خارجی.
- قالبهای سقفها.
- قالبهای راه پلهها.
- قالبها یا پیش قالبهای درها و پنجرههای کار گذاشته شده در دیوارها، قبل از بتن ریزی آنها.
ضوابط طراحی سازه قالب تونلی طبق مبحث 11 مقررات ملی ساختمان
الزامات طراحی و اجرای ساختمانهای بتن آرمه درجا با شیوه قالبهای تونلی:
- مبانی کلی طراحی این سیستم مطابق با ساختمانهای بتن مسلح از نوع دیوار باربر است.
- اجرای این سیستم در کلیه پهنههای لرزه خیزی ایران حداکثر تا ۵۰ متر از تراز پایه بلامانع است.
- بارگذاری و طرح سازهای این روش باید به ترتیب بر اساس مباحث ششم و نهم مقررات ملی ساختمان انجام گیرد.
- رعایت ضوابط مربوط به شکل پذیری زیاد متناسب با لرزه خیزی مناطق مختلف ایران الزامی است.
- حداکثر ارتفاع خالص ۳ متر بدون احتساب ضخامت سقف و حداقل ضخامت ۱۵۰ میلیمتر برای دیوارهای هر طبقه در این سیستم مجاز است.
- سطح مقطع اسمی دیوارهای سازهای در هر جهت باید حداقل ۳ درصد سطح زیربنای طبقه باشد.
- سطح مقطع اسمی دیوارهای سازهای یک جهت باید حداقل ۸۰ درصد جهت دیگر باشد.
- رعایت حداقل مقاومت فشاری نمونه استوانهای ۲۵ مگاپاسکال برای بتن سازهای و حداقل تنش تسلیم ۴۰۰ مگاپاسکال برای فولاد الزامی است.
- در نظر گرفتن ملاحظات لازم در پلان معماری برای بستن و باز کردن قالبهای تونلی ضروری است.
- قالب برداری باید با تامین ضوابط پایه موقت طبق مراجع معتبر انجام شود.
- استفاده از مواد افزودنی روان کننده فوق روان کننده و افزودنیهای تسریع کننده گیرش بتن باید مطابق مقررات ملی ساختمان یا سایر مراجع معتبر باشد؛ همچنین نوع و میزان مصرف آنها باید بر مبنای مشخصات اجرایی و اقلیمی محل پروژه انتخاب گردد.
- لحاظ کردن جزئیات دقیق مسیر و محل نصب کلیه اقلام تاسیسات برقی و مکانیکی در مرحله طراحی و اجرا ضروری است.
- در نظر گرفتن تمهیدات و تجهیزات لازم برای اجرای بتن ریزی یکپارچه دیوارها با سقف در هر طبقه ضروری است.
- تمهیدات لازم در اجرای نازک کاری و نماسازی بر روی سطوح بتنی باید در مراحل طراحی و اجرا در نظر گرفته شود.
- رعایت رواداریهای دیوارهای برشی و باربر طبق مبحث نهم مقررات ملی ساختمان الزامی است.
الزامات طراحی معماری سیستم با قالب تونلی
- در صورت بهرهگیری از سیستم قالب تونلی، بهتر است برای نمای ساختمان از بتن نمایان، با طرحهای مختلف استفاده شود تا علاوه بر زیبایی نیازی به هزینهی زیاد برای نماسازی نباشد.
- در ساختمانهای حداکثر ۴ طبقه، طراحی پلانها به نحوی باشد که قالبها از یک طرف و عمود بر جهت استقرار ساختمانها خارج شوند و در ساختمانهای بیش از ۴ طبقه توصیه میشود پلانها به گونهای باشند که تعداد دیوارهای برشی در دو جهت عمود بر هم تقریباً یکسان باشند تا در زمان زلزله پیچش در ساختمان اتفاق نیافتد.
- اندازه دهانه تونلها، به منظور کنترل تنشها در سقف و نیز زیاد نشدن ضخامت دال بتنی سقف، بین ۳ تا ۵/۵ متر توصیه میشود.
- عمق تونلها نیز حداکثر ۶ متر توصیه میشود.
- بهتر است از ایجاد اختلاف سطح در طبقات ساختمان اجتناب شود.
- استفاده از پلههای دوطرفه در این سیستم توصیه میشود.
- محل استقرار تجهیزات بهداشتی ساختمان روی دیوارهای سازهای پیشبینی شود.
- داکتهای تأسیساتی به صورت متمرکز و قابل دسترس در نظر گرفته شود و سرویسها در اطراف داکتها مستقر شود.
محدودیتهای سیستم قالب تونلی
برای ساخت سازه با سیستم قالب تونلی محدودیتهایی داریم که عبارتاند از:
- به دلیل وجود دیوارهای برشی باربر، طراح با محدودیتهایی در طراحی فضاها رو به رو است. البته با تعبیه بازشو در دیوارها، اتصال فضاهای داخلی در طراحی معماری صورت میگیرد.
- همچنین به دلیل محدودیت دهانههای قالب در این روش، طراحی معماری میبایست با این ابعاد سازگار و منطبق باشد.
- در روش قالب تونلی، با توجه به لزوم وجود دیوارهای باربر، تأمین پارکینگ با موانعی رو به رو است. البته به دلیل محوطه سازی و وجود فضای باز در طراحی مجتمعهای مسکونی، در این روش میتوان پارکینگها را در محوطه و فضای باز طراحی نمود.
- منظم بودن ساختمان در ارتفاع و پلان در این سیستم ضروری میباشد.
- با توجه به سنگین بودن قطعات قالب دیوار و سقف، وجود جرثقیل و تاور و دیگر امکانات سنگین برای نصب الزامی است.
- امکان تغییر ابعاد قطعات قالب، پس از تولید بسیار مشکل و پر هزینه است.
- دسترسی به مدارهای تأسیسات الکتریکی در دوره بهرهبرداری بسیار سخت خواهد بود.
- تعداد طبقات بهینه در این روش 8 تا 10 طبقه است و مساحت پروژه جهت توجیه اقتصادی سیستم قالب تونلی، بالای 40000 مترمربع است.
- صرفه اقتصادی در این روش اختصاص به پروژههای انبوه سازی دارد و در پروژههای کوچک، فاقد توجیه است.
مقایسه سیستم قالب تونلی از نظر زمان، هزینه و کیفیت با سیستم اسکلت فلزی و بتنی
از نظر هزینهی فعالیتها به ازای هر مترمربع زیربنا، روش قالب تونلی به نسبت اسکلت فلزی، حدود 40 درصد و نسبت به اسکلت بتنی، حدود 18 درصد هزینهی کمتری دارد.
در بحث زمان، سرعت اجرای قالب تونلی بیش از سه برابر روشهای دیگر است.
مهمترین نکتهای که در این زمینه قابل ذکر است، امکان استفادهی مجدد قالبها و قطعات در یک دورهی زمانی 24 ساعته است، بدین شکل که 24 ساعت پس از بتنریزی قالب باز شده و تنها پایههای اطمینان در زیر سقف باقی میماند و بنابراین هر روز عملیات قالب بندی و آرماتوربندی و بتن ریزی بدون وقفه انجام میشود. این مزیت منجر به کاهش تعداد قالبهای مورد نیاز در پروژه، بدون افزایش مدت زمان اجرای آن، یعنی کاهش هزینهها خواهد شد. این امر سبب کاهش ریسک مالی عملیات، کوتاه شدن زمان اجرا و بازگشت سریعتر سرمایه خواهد شد. این در حالی است که در سیستمهای اسکلت فلزی و بتنی چنین مزیتی وجود ندارد.
ساخت و تکمیل سفتکاری یک ساختمان 10 طبقه با 4 واحد آپارتمانی در هر طبقه به شیوهی قالب تونلی، کمتر از 30 روز به اتمام میرسد.
سرعت بالای اجرا و صرفهجویی در هزینهها، حاصل اجرای موارد زیر است:
الف- حذف عملیات شیار زنی سقف، دیوارها و کف جهت جاگذاری اقلام تأسیسات مکانیکی، برقی و…
ب- حذف تأخیرات زمانی موجود در روش اسکلت بتنی (عمدتاً ناشی از عملیات قالببندی، آرماتوربندی، بتن ریزی، قالببرداری ستونها، تیرها و سقفها بوده که به تفکیک و به تناوب انجام می گیرد.)
ج- کاهش آرماتور مصرفی به میزان 20 الی 30 درصد به دلیل یکپارچه بودن دیوارها و سقفها و وجود دیوارهای برشی بسیار.
د- کاهش 60 درصدی در دیوارچینی و تیغه بندی ساختمان به دلیل نقش باربری دیوارهایی که با این سیستم و تحت عنوان دیوار جداکننده اصلی یا دیوار جداکنندهی داخلی برپا میشوند.
ه- کاهش و یا حذف هزینههای نازککاری شامل: گچ و خاک و سفیدکاری به دلیل ایجاد سطوح بسیار صیقلی دیوارها و سقفها.
به طور خلاصه ویژگیهای فنی و کیفی سیستم قالب تونلی در مقایسه با اسکلت فلزی و بتنی عبارت است از:
- یکپارچگی سیستم و رفتار مناسب لرزهای آن به دلیل عملکرد جعبهای سازه؛
- تغییر ماهیت تمرکز تنش از حالت گرهای و متمرکز به صورت گسترده به علت تبدیل سازه از سیستم دال- تیر- ستون، به سیستم دال- دیوار؛
- عملکرد مطلوب سقف سازه به صورت دیافراگم صلب و قابلیت انتقال بارهای قائم و جانبی به دیوارها؛
- افزایش درجهی نامعینی و تأخیر بیشتر در تشکیل مفصل پلاستیک در اعضا و در نتیجه قابلیت تحمل بیشتر نیروها و لنگرها؛
- تقارن سازهای و منظم بودن ساختمان در مقطع و پلان.
از نظر کیفیت، با توجه به زلزله خیز بودن کشورمان، در صورت رعایت نکات اجرایی، به دلیل مزایای فنی سیستم قالب تونلی و عدم اتصال سرد به دلیل بتن ریزی همزمان دیوار و دال بتنی سقف، سازه عملکرد مطلوبی در مقابل زلزله دارد.
مزایا و معایب سیستم قالب تونلی
مزایا:
- سرعت و کیفیت اجرای بالا.
- کاهش کارهای جزئی و همپوشانی فعالیتها.
- صرفه اقتصادی بیشتر (با در نظر گرفتن سرعت کار).
- کاهش نیروی انسانی (نسبت به روشهای سنتی).
- قابلیت آموزش سریع و آسان به نیروی انسانی.
- صرفهجویی در منابع (معدنی، انرژی).
- کاهش حجم عملیات نازککاری (به دلیل وجود بتن expose) در اغلب سطوح.
- کاهش ضخامت جدارهها و افزایش فضای مفید به دلیل باربر بودن تمام اجزاء سازه.
- اجرای اتصال صحیح سقف به دیوار و عدم تشکیل درز اجرایی.
- بهبود یکپارچگی اعضا و اتصالات آن با عملکرد سازهای و رفتار لرزهای مجموعه.
- استهلاک پایین و عمر طولانی ساختمان در زمان بهره برداری.
- استهلاک کم قالبها (در صورت رعایت برخی نکات در ساخت و بهره برداری از قطعات) و در نتیجه، در پروژههای انبوه سازی، میتواند به راحتی از لحاظ هزینه با سیستمهای متداول رقابت نماید.
- یکپارچگی مصالح یا اجزای ساختمان و جلوگیری از ایجاد ترکهای حرارتی که بر اثر تغییرات دما در مصالح ناهمگون به وجود میآید.
معایب:
- بالا بودن سرمایه گذاری اولیه برای تهیه قالبها.
- محدودیت در طراحی فضاهای داخلی (به دلیل گران بودن قالبها تعویض آنها مقرون به صرفه نمیباشد و از یک مدل قالب سالها و سالها و در پروژههای مختلف استفاده میشود بنابراین طراحان میبایست فضای داخلی را با همان محدودیتهای قالب طراحی کنند.)
- عدم امکان اعمال تغییرات در تیغههای جداکننده داخلی، در طول دوره بهره برداری.
- اعمال هزینههای اضافی در صورت ایجاد وقفه در کار ناشی از شرایط آب و هوایی.
- غیر ضروری بودن اجرای تمام دیوارهای داخلی به صورت بتن مسلح که باعث عدم تغییر پلان و افزایش بار مرده ساختمان و میلگرد مصرفی میشود.
- در شروع عملیات تجهیز کارگاه، هزینه سنگینی برای تهیه ماشین آلات و خرید عمده مصالح پرداخت میشود.
- الزام وجود تاور برای قرار دادن قالبها روی کار
- احتیاج به فضای باز اطراف کار (برای بستن قالبها فضای زیادی لازم است که باید در محل کارگاه تعبیه شود بنابراین امکان انجام این روش در کوچهها و مکانهای کوچک وجود ندارد.)